Martha
Martha Rijkmans (64) kreeg begin 2016 de diagnose borstkanker. Twee jaar later werd een kleine uitzaaiing op haar long ontdekt, die met succes is behandeld. “Mijn levensmotto is: ‘Het leven is dansen met de eindigheid.’”
“Nota bene op Wereldkankerdag in 2016 kreeg ik de diagnose borstkanker. Ik had daarvoor eigenlijk al het gevoel dat er iets niet goed was. In het ziekenhuis kreeg ik allerlei onderzoeken en de artsen waren ongerust. Nog voordat ik thuis was, werd ik gebeld dat ik met spoed een afspraak moest maken op de mammapoli. Toen wist ik zeker dat het mis was. Natuurlijk was dat een schok, maar ik had er toch ook alle vertrouwen in. Ik dacht: “Misschien ga ik hier ooit aan dood, maar in ieder geval niet nu.”
Ik ging een traject in van chemotherapie en een amputatie. Daarnaast werden mijn eierstokken weggehaald omdat ik een BRCA-1 afwijking bleek te hebben. Gelukkig heeft mijn dochter het niet van mij geërfd, dat was een enorme opluchting.
‘Borstkanker is de ultieme meesterproef’
Ik voelde me tijdens mijn behandelingen fysiek behoorlijk slecht. Mijn lichaam had moeite met de chemotherapie. Daardoor heb ik ook niet alle geplande chemobehandelingen volledig gehad. Het ging simpelweg niet meer. Mentaal ging het over het algemeen wel goed met me. Totdat ik ziek werd werkte ik als regressie therapeut. De kennis en ervaring die ik hierbij opdeed, hielpen bij mijn eigen verwerking. Mijn emoties zijn er wel, maar ik weet hoe ik dat kan handelen. Ik ben enorm veel gaan schrijven, dat helpt me mijn gedachten ordenen. En ik heb altijd vertrouwen gehad dat het goed zou komen. Natuurlijk moest ik me regelmatig herpakken. Borstkanker was niet mijn eerste fysieke obstakel. Misschien heeft dat mij ook geholpen, maar het was wel de ultieme meesterproef.
‘De kwetsbaarheid van het leven werd ineens glashelder’
Er is nog te weinig aandacht vanuit de meeste ziekenhuizen voor het traject ná borstkanker. Want als je behandelingen klaar zijn, begint het herstel pas echt. Niet alleen fysiek maar ook mentaal en emotioneel. Omdat ik door mijn werk wist hoe ik hiermee om kon gaan, ontstond het idee om andere vrouwen te gaan begeleiden bij het oppakken van het leven na hun behandelingen.
Het heftige aan mijn proces vond ik dat de kwetsbaarheid van het leven ineens glashelder werd. Je raakt de eindigheid van het leven aan. Ook al leef je nog, het gevoel dat je zo dicht bij de dood stond vergeet je nooit meer. Sinds die tijd is mijn motto ‘het leven is dansen met de eindigheid.’ Dat neem ik elke dag met me mee. Maar ik trek er ook lessen uit. Hoe mooi het leven bijvoorbeeld is en hoe belangrijk het is om te genieten van het moment, juist omdat het leven niet eeuwig duurt. Ik denk minder na over wat er in de toekomst gaat gebeuren, dat weten we simpelweg niet. Vragen zoals ‘Vind ik dit wel belangrijk?’ stel ik mezelf steeds vaker. Ik zeg vaker nee en doe dingen die ik wil. De wereld verwacht van alles van je, maar dat moet je loslaten. Doe wat je gelukkig maakt. Dat is niet egoïstisch en wil niet zeggen dat je nooit iets voor een ander doet. Het gaat erom dat je bewust voor dingen kiest en het niet doet omdat dat ‘zo hoort’.
‘Als ik nu niet deel wat ik te delen heb, wanneer doe ik het dan wel?’
Tijdens mijn ziekte realiseerde ik me dat als het nu klaar zou zijn en ik morgen zou overlijden, ik geen spijt had van dingen die ik heb gedaan. Ik zou alleen spijt hebben van dingen die ik niet heb gedaan. Dingen die ik om heel onbenullige redenen, zoals de angst voor zichtbaarheid en kwetsbaarheid, uit de weg ging. Dit besef heeft mijn leven veranderd. Ik doe nu soms webinars en lezingen voor grote groepen mensen. Dat had ik nooit durven dromen. Als ik nu niet deel wat ik te delen heb, wanneer doe ik het dan wel? Daarom ben ik dit gaan doen. Ik gun ieder mens dat borstkanker heeft of heeft gehad een mooi leven. Blijf niet hangen in wat niet meer kan door je ziekzijn, maar focus op wat wel kan!
Dat is ook wat ik wil meegeven. Je kunt je leven niet controleren, je hebt geen zeggenschap over wat je overkomt. Maar je kunt wel zelf de regie nemen en kiezen hoe je daarmee omgaat. En dat maakt het verschil tussen óverleven en leven.”
Steun ons!
We steunen en inspireren vrouwen (en mannen) zoals jij door ervaringen van anderen te delen. Om dit te kunnen blijven doen, hebben we jouw financiële steun hard nodig!
