Nieuws

Lisanne de Groot is 33 jaar. Op 28-jarige leeftijd kreeg zij de diagnose borstkanker. ‘Ik kreeg toen eerst chemo, vervolgens een borstbesparende operatie en daarna nog bestralingen. En dan ben je ‘klaar’. Mensen geven aan dat het kan zijn dat je in het jaar daarna in een zwart gat terecht komt. Maar een zwart gat dekt voor mij nog niet eens de lading. Het duurt ook langer dan een jaar, zeker voor wat betreft studie en werk’, vertelt Lisanne.

De campagne ‘Het zit in de familie’ is afgerond en heeft uitmuntende resultaten opgeleverd. Samen met de vijf influencers Channah Koerten, Fabienne de Vries, Linda Hakeboom, Marlien van Wensen en Olcay Gulsen, met ieder haar eigen persoonlijke verhaal, hebben we erfelijke aanleg door een BRCA-mutatie bespreekbaar gemaakt en mensen geïnspireerd en gestimuleerd om het gesprek hierover te openen via social media.

Enkele weken geleden vroegen we wat jullie ervaringen zijn met bestralingen en borstoperaties of borstreconstructies. Maar liefst 1.472 mensen hebben de vragenlijst volledig ingevuld, waarvoor veel dank!

Binnen het zorgpad van borstkanker bestaan veel dilemma's. Vanuit borstkankervereniging Nederland nemen we je komende periode mee in een serie blogs over welke dilemma's er spelen. Vandaag hebben we het over: een patiënt is een mens, een patiënt is meer dan zijn ziekte.

Tineke (46): “Wandelen hielp me door de behandelingen heen. Bijna elke morgen moest ik uit bed om de hond uit te laten. Wandelen betekent voor mij mijn hoofd leegmaken en genieten van de natuur. Het eerste wat ik zei toen ik de diagnose borstkanker kreeg was: als ik beter mag worden dan is de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht wandelen mijn doel.

Enkele weken geleden vroegen we jullie wat jullie van lotgenotencontact vinden en wat jullie ervaringen hiermee zijn. Ook mensen die geen behoefte hadden aan lotgenotencontact konden deelnemen. 914 mensen vulden de vragenlijst volledig in, waarvoor heel hartelijk dank!

Voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker zijn er nieuwe medicijnen onderweg. In Nederland wordt gekeken of de prijs van het middel “eerlijk” is of dat er over onderhandeld moet worden met de fabrikant. Het medicijn gaat dan zogezegd “in de sluis”.