Diana
Reconstructie met DIEP-flap | Diana
Een amputatie met tissue expanders en daarna siliconen. Dat is nu twintig jaar geleden. Vijf jaar geleden kreeg Diana last van kapselvorming en koos zij voor een DIEP.
Naam: Diana
Leeftijd: 52
Privé: getrouwd, twee kinderen
Erfelijk belast: Ja, BRCA1
Borstkanker? Nee
"Voor een goed gevoel over mezelf was ik niet afhankelijk van mijn borsten."
Waarom koos je voor deze borstreconstructie?
“Toen ik twintig jaar geleden siliconen kreeg, was ik daar heel blij mee. Ik was zó bang om borstkanker te krijgen, dat ik van mijn borsten af wilde. Ik was allang blij dat er andere borsten voor in de plaats kwamen. Een reconstructie met lichaamseigen weefsel stond destijds nog in de kinderschoenen, vandaar mijn keuze voor protheses. In al die jaren dat ik ze heb gehad, hebben ze nooit echt bij mij gehoord. Mijn borsten voelden altijd koud en ik voelde de protheses altijd zitten. Toen ik vijf jaar geleden last kreeg van kapselvorming – een naar en pijnlijk gevoel – koos ik voor een DIEP. Dat past beter bij mij, ik wil altijd alles zo natuurlijk mogelijk. Ik ben heel blij met deze keuze. Ik vind het resultaat erg mooi. Ik heb nog geen tepeltatoeage. Ik vond het nog niet zo nodig en wilde even geen gedoe. Binnenkort ga ik er toch eens naar infomeren. Dan zijn mijn borsten écht af.”
Hoe voelt het?
“Mijn borsten zijn warm en bewegen mee. Als ik dikker word, groeien mijn borsten ook en als ik dunner word, worden ze kleiner. Ik vind het een heel groot verschil met siliconen. Dit is fijner, het klopt. Ze zijn nu meer onderdeel van mijn lichaam.”
Wat viel er mee?
“De operatie twintig jaar geleden viel me erg mee. Het was fysiek zwaar, maar daar had ik weinig problemen mee. De opluchting dat ik van mijn borsten af was, was groot. Het was heel fijn om niet langer bang te zijn voor borstkanker, maar me te kunnen richten op het leven.”
Wat viel er tegen?
“De DIEP-operatie. ‘Wat is er in hemelsnaam met mijn lichaam gebeurd? Wat heb ik gedaan?’, dacht ik toen ik wakker werd na de operatie. De plastisch chirurg had erg haar best gedaan; al mijn buikvet was weg geschraapt om er twee mooie borsten van te maken. De eerste weken na de operatie liep ik krom, zo strak en pijnlijk voelde het.
Na de operatie kwam veel onverwerkt verdriet uit het verleden los. Ik ben iemand die altijd overal de schouders onder zet en doorgaat. Na deze operatie knapte ik af. Ik was negentien toen mijn moeder aan borstkanker overleed en had haar dood niet goed verwerkt. ‘Je rugzak zit te vol,’ zei een verpleegkundige tegen mij. Ze had gelijk. Met de hulp van een psycholoog ben ik al het onverwerkte verdriet en de angst om ook kanker te krijgen, gaan verwerken. Niet leuk, maar wel heel goed. BRCA is best een zwaar traject. Ik weet bijvoorbeeld niet of het mijn kinderen ook gaat raken. Ik leerde dat het goed is om er af en toe bij stil te staan en de pijn toe te laten.”
Wat betekent de borstreconstructie voor je zelfbeeld?
“Niets. Ik heb nooit iets met borsten gehad. Mijn oma is jong overleden aan borstkanker, net als mijn moeder. Zij was haar hele leven bang om borstkanker te krijgen. Dat heeft ze aan mij overgedragen. Daarom was ik voor een goed gevoel over mezelf niet afhankelijk van mijn borsten.”
Wat betekent het voor je relatie?
“Mijn borstreconstructie heeft geen gevolgen voor mijn relatie, wel voor het fysieke tussen mijn man en mij. Het fijne is wel dat als hij nu mijn borsten aanraakt, het voelt alsof hij mijn lichaam aanraakt. Dat had ik met de siliconen niet. Die waren ook altijd koud. Het waren gewoon mijn borsten niet.”
Heb je advies voor andere vrouwen?
“Een borstreconstructie is niet niks. Toch is de stap om hulp te vragen voor sommige mensen heel groot. Een paar gesprekken met een hulpverlener kunnen je helpen om dingen op een rij zetten. Ik wou dat ik het eerder had gedaan.”
