Esther
Reconstructie met lipofilling | Esther
Preventieve borstamputatie en reconstructie met BRAVA, twee jaar geleden. Hierbij wordt een borst gereconstrueerd door middel van lipofilling. Dus géén prothese of ander eigen weefsel. BRAVA wordt alleen vergoed door de zorgverzekering als het in studieverband wordt gedaan. Esther heeft drie weken voor de foto een tepelreconstructie gehad.
Naam: Esther
Leeftijd: 38
Privé: Getrouwd, drie kinderen
Erfelijk belast: BRCA2
Borstkanker: Nee
"De lipofilling viel erg tegen."
Waarom koos je voor deze borstreconstructie?
“Ik wilde graag een reconstructie met lichaamseigen weefsel. Dat is warmer, zachter en natuurlijker. Ik had alleen te weinig vet, waardoor de enige optie een reconstructie met siliconen was. Dat de plastisch chirurg met de optie BRAVA kwam, was een kadootje. Hierdoor kreeg ik borsten die helemaal van mezelf zijn. Niet met iets vreemds erin. Omdat BRAVA nog in de onderzoeksfase zit, moest ik loten. En gelukkig mocht ik meedoen. Nee, ik was niet bang dat het mis zou gaan omdat het nog in onderzoek is. Het was voldoende onderzocht om er aan mee te durven doen.”
Hoe voelt het?
“Precies zoals voor de reconstructie. Qua zachtheid dan. De vorm is wel anders. Ik vind het alleen irritant dat mijn borstspier trekt als ik iets uit een keukenkastje pak. Mijn borst beweegt dan mee. Binnenkort krijg ik een tepeltatoeage. Daar kijk ik naar uit. Dan ziet het er weer normaal uit.”
Wat viel er mee?
“Mijn zussen noemden het ‘Mona bakjes’, de plastic zuignappen die ik vanaf zes weken voor de operatie op mijn borsten moest zetten. Deze stimuleren de vorming van bloedvaten en daardoor de overleving van de getransplanteerde vetcellen na de operatie. Ook zorgen ze ervoor dat er ruimte wordt gemaakt om vetweefsel in te spuiten. Na de operatie moest ik deze dingen ook nog een week gebruiken. Ik zag er tegenop, maar het viel mee. Het is een raar gevoel, maar niet pijnlijk. Op het laatst was ik er wel klaar mee, maar ja, ik wilde graag mooie borsten. Dat is gelukt. Ik ben heel tevreden over het resultaat. Ik hoor wel eens dat getransplanteerd vetweefsel op den duur verdwijnt, maar dat is bij mij niet gebeurd.
Wat mij ook is meegevallen, is hoe ik er zelf mee omging. Soms dacht ik dat mensen naar mijn borsten keken en ze misschien raar vonden, wat me onzeker maakte. Dan zei ik tegen mezelf dat het nergens op sloeg. Dat het in m’n hoofd zat en ik mezelf niet gek moest maken. Mezelf niet te druk maken, go with the flow, het hielp echt.”
Wat viel er tegen?
“De lipofilling. Ik heb het vier keer gehad. Er werd vet uit mijn bovenbenen gehaald en in mijn borsten gesproten. Elke keer werd het heftiger. Op het laatst was het zó pijnlijk, dat ik niet meer kon lopen. Het vetlaagje dat ik op mijn benen had, is weg. Als ik me stoot, doet dat veel pijn. Dat komt doordat onder de huid meteen spieren liggen. Dat schijnt wel beter te worden.”
Wat betekent de borstreconstructie voor je zelfbeeld?
“Voor mijn zelfbeeld weinig, maar ik werd er wel onzeker van. Ik baalde er ook erg van dat ik in het jaar waarin dit allemaal speelde, veel minder kon werken. Ik voelde me soms ongelukkig en had een kort lontje. Ik ben blij dat ik hulp heb gezocht; ik ben tien keer bij en psycholoog geweest, waar ik even lekker van me af kon praten. Dat heeft erg geholpen.”
Wat betekent het voor je relatie?
“Mijn man vindt het allemaal prima, maar ik ben onzeker naar hem toe. Ik ben soms bang dat hij het raar vindt, maar hij verzekert me telkens weer dat hij dat echt niet vindt. Het komt denk ik omdat het voor mij heel anders voelt als hij mijn borsten aanraakt. Het gevoel is weg.”
Wat is je advies voor andere vrouwen?
“Praat er met anderen over. Ik deed dat met mijn twee zusjes. Ze hebben de BRCA-mutatie niet, maar leefden erg mee. Door met hen over mijn keuzes te praten, gaf ik woorden aan mijn gevoel. Dat hielp.”
