Petra

In verband met haar erfelijke aanleg voor borstkanker, kreeg Petra een dubbele amputatie. In eerste instantie met tissue expanders, die na vier maanden werden vervangen door (druppelvormige) protheses. Omdat ze veel pijnklachten heeft, laat Petra haar protheses binnenkort verwijderen.

Naam: Petra

Leeftijd: 50

Privé: Getrouwd, twee volwassen kinderen

Erfelijk belast: Ja, BRCA 1

Borstkanker? Ja. Vlak voordat Petra anderhalf jaar geleden een preventieve amputatie met reconstructie kreeg, werd borstkanker gevonden. Haar klieren waren schoon.

Behandeling: Omdat de tumor klein was, was dit niet nodig.

"Deze reconstructie was niet mijn keuze."

Waarom koos je voor deze borstreconstructie?

“Het was eigenlijk niet echt een keuze. Omdat de tumor nog zo klein was – te klein voor chemo – wilde mijn plastisch chirurg snel opereren. ‘Laat ik maar siliconen doen,’ dacht ik toen mij deze methode werd voorgesteld. Lichaamseigen weefsel was geen optie, daar was ik te mager voor. Aan de second opinion heb ik ook niet gedacht. Ik wilde vooral dat de kanker werd weggehaald. En snel ook. Dat lukte, want achttien dagen nadat het woord ‘borstkanker’ viel, waren mijn borsten er al af.”

Hoe voelt het?

“Naar, branderig en vervelend. Als twee pijnlijke, lompe dingen die nooit van mezelf zullen worden.”

Wat viel er mee?

“Eigenlijk viel het alleen maar tegen. Ik heb door deze reconstructie zoveel klachten, dat ik niet kan doen wat ik wil. Ondanks alles ben ik er trots op dat ik uit dit diepe dal omhoog ben gekrabbeld. Ook al zie ik er anders uit, ik ben nog net zo vrolijk als vroeger.”

Wat viel er tegen?

“De pijn. Als ik dit had geweten, had ik geen reconstructie gedaan. Het wordt waarschijnlijk veroorzaakt door littekenweefsel en kapselvorming. Ik heb lipofilling en bindweefselmassage gekregen tegen de pijn, maar het hielp niet. Die pijn heeft heel veel invloed op mijn leven. Ik sta er mee op en ga ermee naar bed. Ik slaap er ook heel slecht door. Ik had voor de operatie drie heel leuke bh’s gekocht, maar ik kan ze niet aan. Té pijnlijk. ‘Laat die rotdingen er toch uithalen,’ zei mijn man. Ik heb besloten om dat te laten doen. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik wil geen second opinion, daar heb ik geen vertrouwen in. Ik wil mijn kwaliteit van leven terug. Dan maar plat. Ik kijk uit naar de operatie waarin de protheses en het kapsel worden weggehaald. Dan ben ik waarschijnlijk van de pijn af.”

Wat betekent de borstreconstructie voor je zelfbeeld?

“Ik voel me nog net zoveel vrouw als voor de operatie. Het grote voordeel is dat mijn borsten niet meer hangen! Nee, ze zien er eigenlijk wel mooi uit. Het is alleen jammer dat ze zoveel pijn doen. Het zal straks wel even slikken worden, als ik mezelf voor het eerst plat zie. Daar sla ik me wel doorheen. Ik heb voor hetere vuren gestaan.”

Wat betekent het voor je relatie? 

“Niets. Mijn man vindt me nog net zo mooi als vroeger. Ik vind het wel heel erg dat hij mijn borsten niet durft aan te raken. Hij is bang om me zeer te doen. Eerlijk gezegd moet ik er ook niet aan denken. Zo pijnlijk zijn ze. We slapen tegenwoordig met een groot voedingskussen tussen ons in, zodat hij me niet per ongeluk kan aanstoten. Dat is natuurlijk ontzettend ongezellig. Als ik zeg dat ik over een paar weken tietloos ben, lacht hij een beetje. Ik denk dat hij me liever met twee mooie borsten ziet, maar hij vindt het belangrijker dat ik geen pijn meer heb. Dat is ook beter voor onze relatie. Dan kunnen we er ook meer op uit en samen leuke dingen doen.”

Heb je advies voor andere vrouwen?

“Laat jezelf goed voorlichten. Dat is bij mij onvoldoende gebeurd. In het ziekenhuis kreeg ik alleen maar mooie foto’s te zien van gereconstrueerde borsten, waarbij men deed alsof het ’t eerste wereldwonder was. Ik heb er niet naar gevraagd, maar had achteraf ook graag gehoord wat er mis kan gaan. Dan was ik er misschien niet zo door overvallen.”

Bekijk hier de foto's