Sophie
Oncoplastische chirurgie | Sophie
Toen bij Sophie borstkanker werd vastgesteld, kon ze kiezen voor een borstsparende operatie of borstreconstructie. Ze koos ervoor om haar eigen borst te behouden en is nog altijd blij met haar keuze.
Naam: Sophie
Leeftijd: 51
Privé: LAT relatie, twee zoons van 14 en 16
Erfelijk belast: nee
Borstkanker: ja, hormoongevoelig
Behandeling: chemo, operatie en bestraling
'Ik ben blij met mijn keuze. Het voelt helemaal als mijn eigen borst.'
Waarom koos je voor een oncoplastische operatie?
“Mijn tumor was door de chemobehandeling volgens plan geslonken, maar nog steeds relatief groot in verhouding met mijn cupmaat B. Zowel de oncologisch als plastisch chirurg lieten aan mij de keuze voor een borstsparende operatie of borstreconstructie. En ook het ziekenhuis waar ik een second opinion had gevraagd, bood deze keuze. Medisch gezien was er dus geen voorkeur. Ik heb ruim de tijd gekregen en genomen om informatie in te winnen en mijn afweging te maken. Ik kreeg bijvoorbeeld een uitgebreid consult met de plastisch chirurg om alle opties en consequenties te bespreken en heb ook veel zelf uitgezocht via betrouwbare websites zoals van Borstkankervereniging Nederland. Uiteindelijk was mijn motto: als er een mogelijkheid is om mijn eigen borst te behouden, wil ik die aangrijpen. Ik ben dus met ‘gecalculeerd risico’ de operatie ingegaan. Als er nog (teveel) kankercellen in de randen zouden worden aangetroffen, zou de volgende stap zijn om al het weefsel te verwijderen (amputatie). De tussenoptie om een beetje extra weefsel weg te halen kon bij mij vanwege de omvang van de tumor in dat geval niet meer.”
Hoe voelt het?
“Ik ben blij met mijn keuze. Ik had een zeer kundig plastisch chirurg die heel goed heeft nagedacht hoe hij het overgebleven weefsel kon verplaatsen en hoe hij mijn borstvorm zo goed mogelijk kon behouden. Het voelt helemaal als mijn eigen borst. Natuurlijk ziet het er wel wat anders uit en het voelt ook een beetje anders, iets stugger. Direct na de operatie zat de borst een stuk hoger, maar in de loop van de tijd is hij verder ‘uitgezakt’ en behoorlijk hetzelfde geworden als mijn andere borst. Het grootste verschil is de plaats van de tepel. De plastisch chirurg had hem liever iets lager gezet, maar dat kon niet door de plek van mijn tumor.”
Wat viel er mee?
“Hoe het eruit ziet en voelt. Eigenlijk was het resultaat boven mijn verwachtingen. Ik moet nog wel een paar maanden afwachten tot de definitieve omvang. Het is nu negen maanden na de operatie. Er zit nog wat vocht in de borst, mogelijk trekt dat bij en wordt het wat kleiner. Mocht het een substantieel verschil worden met mijn andere borst, kan dit nog gecorrigeerd worden met een kleine lipofilling ingreep.”
Wat viel er tegen?
“Eigenlijk is niets echt tegengevallen. Ja, het genezingsproces kost tijd en gaat met fasen. Gedurende een paar maanden had ik een flink pijnlijke trek in mijn borst als ik mijn arm omhoog tilde. Dat is nu veel minder. En in het begin voelde de tepel wat ‘verdoofd’ aan maar ook dat is verbeterd.”
Wat betekent de oncoplastische operatie voor je zelfbeeld?
“Mijn zelfbeeld is gelijk gebleven. Maar ik heb dan ook voor mijn gevoel ‘mijn’ borsten nog. Ik kan nog mijn oude beha’s dragen dus in praktisch opzicht en qua uiterlijk voel ik me dan hetzelfde als vroeger. En topless zonnen zou ik toch al niet doen.”
Wat betekent het voor je relatie?
“Ik had nog maar een dikke maand een nieuwe relatie toen ik mijn diagnose kreeg. Dat was heel heftig. Het hele ziekteproces heeft onze relatie snel sterk gemaakt en bevestigt dat die goed is. Mijn vriend heeft me gesteund in mijn keuzes maar het wel helemaal aan mij gelaten. Beiden zijn we erg tevreden met dit eindresultaat.”
Wat is je advies aan andere vrouwen?
“Neem de tijd om je keuze te maken en probeer te achterhalen waar je het beste gevoel bij hebt. Mijn keuze tussen een al dan niet borstsparende operatie was erg moeilijk, omdat alles wat je leest een ‘gemiddelde’ is en jij zelf uniek bent. Je weet niet hoe iets bij jezelf gaat uitpakken. Voor mij hielp het erg dat ik de tijd kreeg voor deze keuze. Toen ik hem maakte, voelde dat goed. Ik wist waarvoor ik koos en ook wat plan B zou zijn indien de tumor niet goed genoeg verwijderd had kunnen worden. Dat accepteerde ik en het gaf me rust.”
