Ineke
Ineke Overzee (62) was net helemaal in vakantiestemming voor haar trip naar Griekenland, toen ze bij haar linkerborst een ingetrokken tepel zag en een knobbel voelde. Nu de behandeling van borstkanker achter de rug is, heeft ze dagelijks last van de gevolgen. Zo is ze erg moe en heeft ze concentratieproblemen.
“Voor mijn reis naar Kreta wilde ik nog snel even nieuwe badkleding kopen. In het pashokje viel me ineens iets op wat ik niet eerder had gezien: een ingetrokken tepel aan mijn linkerborst. Mijn hart sloeg een paar slagen over. De zin in winkelen was gelijk verdwenen. De volgende dag zat ik bij de huisarts, die me doorstuurde naar het ziekenhuis. Een paar uur later wist ik dat het foute boel was: een tumor van vier centimeter. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. De volgende dag werd mijn behandelplan gemaakt. Ik had een operatie, chemokuren en vijf jaar hormoontherapie voor de boeg.
Na de operatie bleken er uitzaaiingen in mijn poortwachtersklier te zitten. Gelukkig waren deze niet verder verspreid dan de lymfeklieren in mijn oksel, maar het betekende wel dat ik ook nog bestraling moest krijgen. Zonder adempauze gíng het maar door, ik had geen moment de tijd om het een plekje te geven. Dit vond ik best moeilijk, maar ik wist waarvoor ik het deed. Ik heb nooit getwijfeld aan mijn artsen en had alle vertrouwen dat ze het beste met me voor hadden.
'De late gevolgen zijn nog zwaarder dan de behandeling'
Toen ik na tien maanden alle therapieën achter de rug had, nam ik nog een paar maanden pauze van mijn werk in de zorg. Na die periode begon ik met het opbouwen van mijn uren. Ik probeerde het normale leven weer op te pakken, maar kwam erachter dat het leven helemaal niet meer zo normaal was. Ik liep tegen allerlei kleine dingen aan, waardoor ik af en toe weer in de ziektewet kwam. Daardoor was het opbouwen mijn werkuren was best zwaar. Vooral de avonddiensten braken me op. Daar moest ik lang van herstellen. Ik had niet in de gaten hoe erg de vermoeidheid en concentratieproblemen me in de weg zaten. Net als de bedrijfsarts trouwens, hij wilde me zo snel mogelijk weer volop aan het werk hebben.
Er is veel onbegrip voor de late gevolgen van borstkanker. Iedereen zei dat ik er goed uitzag, maar zo voelde ik me niet. Misschien zette ik ook wel teveel een pokerface op. Je hebt natuurlijk niet altijd zin om te zeggen dat je moe bent en steken laat vallen. Je doet je beter voor dan je bent – dat kost ook weer energie. Soms heb ik het idee dat de late gevolgen nog zwaarder zijn dan de hele behandeling.
Ik heb me opgegeven voor de PAM studie, een onderzoek naar borstkankerpatiënten die kampen met problemen met geheugen en concentratie na de behandeling. Bij de eerste test zag de onderzoeker inderdaad dat ik concentratieproblemen aan borstkanker heb overgehouden. Dit gaf me de bevestiging die ik eerder miste. Dat helpt me om ermee om te gaan.
'Ik wil er nog lange tijd zijn voor mijn kinderen en kleinkinderen, daarom koos ik voor zware behandelingen'
Ik wil er nog heel graag lange tijd zijn voor mijn kinderen en kleinkinderen, daarom heb ik gekozen voor al die zware behandelingen. De late gevolgen zijn niet niks, maar als ik van tevoren had geweten hoe vermoeidheid en concentratieproblemen me op dit moment belasten, zou ik de behandeling precies hetzelfde doen. Ik zet ook door met mijn hormoonbehandeling. De hormonen leiden bij mij tot spier- en gewrichtsklachten, maar ik kan ermee leven. Ik wil gewoon doorgaan, ook al geeft het me geen garantie voor de toekomst. Het geeft me het idee dat ik alles wat mogelijk was heb gedaan.”
Lees meer over late gevolgen na borstkanker, zoals vermoeidheid en concentratieproblemen.
Steun ons!
We steunen en inspireren vrouwen (en mannen) zoals jij door ervaringen van anderen te delen. Om dit te kunnen blijven doen, hebben we jouw financiële steun hard nodig!
