Naasten vertellen: Verhaal van Liesbeth

Hoe is dat eigenlijk, als naaste van iemand met borstkanker? Wat moet je zeggen en doen? Wat wil je bespreken en wat laat je rusten? We vroegen het drie naasten. Hier lees je het verhaal van Liesbeth, moeder van Lisanne.

"Het is 4 januari 2017 als mijn dochter Lisanne de huisarts vertelt dat ze een knobbeltje in haar borst heeft. Als er een echo gemaakt moet worden, ben ik geen moment ongerust. Lisanne is veel te jong om borstkanker te hebben. Lachend gaan we samen naar de echo. Als de radioloog zegt dat hij niet zeker weet of het wel goed is en een punctie voorstelt, schrik ik me kapot. Het zal toch niet? Ik zet de knop om om er voor Lisanne te zijn. Ik voel haar

spanning en zij waarschijnlijk ook die van mij, maar we spreken het niet uit. We zijn veel samen die week.

Als we op 10 januari horen dat het foute boel is, ben ik pisnijdig. Dit kan niet! Niet mijn dochter. Ze is nog zo jong. Er volgt een spannende tijd vol onderzoeken waarin ik als verdoofd rondloop. Ik werk zelf op de röntgenafdeling van het ziekenhuis en ken daardoor de gevaren van borstkanker maar al te goed. Zo nu en dan draaf ik door in mijn angst en roep ik mezelf tot de orde om het niet te erg, niet te groot te maken.

Het aller moeilijkste vind ik dat ik de grip op de dingen die er in mijn leven gebeuren kwijt ben. Mijn collega’s kennen me door en door en zijn er voor me. Ik praat veel en zij luisteren goed. Het is heel fijn om te zien dat Mark, Lisannes vriend, haar in alles steunt. Ik praat ook veel met mijn andere dochter, zo helpen we elkaar.

'Ze is elk moment van de dag in mijn gedachten. Het liefste wil ik haar vasthouden en niet meer loslaten'

Elk moment van de dag is Lisanne in mijn gedachten. Het liefste wil ik haar vasthouden en niet meer loslaten. Dat kan natuurlijk niet, dus help ik haar in huis, ga geregeld mee naar de chemo, was haar haar dat begint uit te vallen. Als ik Lisanne ophaal om een pruik uit te zoeken, zie ik haar in de deuropening staan met allemaal kale plekken op haar hoofd. Ik realiseer me dat dit allemaal echt gebeurt, heel confronterend. Als zij mij nodig heeft, laat ik alles vallen en ga ik naar haar toe.

Door mijn werk als röntgenlaborante heb ik vaak met borstkankerpatiënten te maken. Oudere vrouwen en jongere. Door mijn ervaringen met Lisanne ben ik beter in staat om naar hen te luisteren en ze een hart onder de riem te steken. Dat vind ik waardevol.

Gelukkig is voor Lisanne alles achter de rug. Op dit moment wachten we op de uitslag van de jaarlijkse MRI. We gaan ervan uit dat alles goed is, maar dat blijft toch elke keer een spannend ding."

Het verhaal van Liesbeth is te lezen in de nieuwste editie van ons blad B, dat in het teken staat van naasten. Ben je benieuwd naar de andere artikelen? Word lid en ontvang blad B thuis!