De Veerkracht van... Bionda
“Ik voelde in maart 2025 een klein knobbeltje toen ik onder de douche stond. Ik gaf een gil en riep mijn man. Hij voelde het ook. Mijn huisarts zei: ‘Het is flexibel. Eigenlijk denk ik niet dat het iets is.’ Maar voor de zekerheid stuurde hij me toch door naar het ziekenhuis.”
Intussen is het een paar maanden later en weet ik dat die ene schreeuw onder de douche klopte. Na de mammografie en echo twijfelde de radioloog nog en vroeg aan mij: ‘Wat wil je – we kunnen een half jaar wachten, maar we kunnen ook nu een biopt doen.’ Voor mij was het meteen duidelijk: “Alles in mij schreeuwde: die biopt! Ik wilde duidelijkheid.”
Een soort berusting
Die kwam er: het was niet goed. “Toen ik wist dat wat ik vermoedde waar was — ik heb borstkanker — kwam er een soort berusting over me. Oké, ik héb dit, maar ik bén dit niet. En nu verder. Ik wilde meteen handelen, actie! Het was donderdagmiddag half vijf, maar in het ziekenhuis maakten ze meteen tijd voor me. Daar ben ik ze onwijs dankbaar voor. Ik kreeg uitleg en goede informatie. Ook kon ik de dag erna terecht bij de chirurg. Dat was heel belangrijk voor mij. Ik voelde me gehoord, ik kon meedenken en meebeslissen over het vervolg. Wat zijn wij hier bevoorrecht met zulke goede zorg.”
'Oké, ik héb dit, maar ik bén dit niet'
Genmutatie: een risicofactor
Intussen weet ik dat ik een mutatie in het ATM-gen heb. Dit is een risicofactor voor borstkanker, maar hoe groot dat risico is, verschilt per vrouw. Er is ook geen ‘standaard’ behandeling voor iemand met deze mutatie. Dat is echt maatwerk. In mijn geval was er alle ruimte om daar samen met de artsen de voor- en nadelen van af te wegen.
Volop in de medische molen
“De medische molen draait op volle toeren. Mijn ene borst is geamputeerd, maar huid en tepel konden behouden blijven en ik heb nu een inwendige prothese. Dankzij de goede samenwerking tussen de oncologisch chirurg en de plastisch chirurg van het Tergooi Ziekenhuis is het echt heel mooi geworden. Ik ben er trots op. Verder heb ik net mijn zevende chemokuur achter de rug en krijg ik immuuntherapie. Het gaat eigenlijk best goed, al ben ik er natuurlijk nog niet. Ook mijn andere borst wordt later nog weggehaald.”
Veerkracht is als een vloedgolf
“Het thema veerkracht past heel goed bij hoe ik in dit proces sta. Ik probeer de kracht naar boven te halen. Te kijken vanuit het positieve. Voor mij is veerkracht als een vloedgolf. Je kiest er niet voor dat die komt — hij raast gewoon op je af. Maar in plaats van kopje onder te gaan, leer ik surfen. Ik leer meebewegen, mijn balans houden in het midden van alles wat overweldigend is. Soms val ik. Maar ik klim steeds weer terug op m’n plank. En word iedere keer beter en krachtiger.”
