Meike

"Ik ben niet trots op mijn borsten, maar ik ben wel trots op de stap die ik heb gemaakt"

Boezemverhaal: Meike

De Week van de Boezem: een week waarin verschillende mensen met verschillende soorten borsten hun verhaal vertellen. Vandaag het boezemverhaal van Meike (35) die erfelijk belast is met het BRCA2-genmutatie. Zij besloot een preventieve borstoperatie te ondergaan met directe reconstructie met siliconen.

Meike is 35 jaar en woont met haar man en haar zoon en dochter in Apeldoorn. Ze is zwanger van haar derde kind. Naast haar werk als Manager Zorg in de gehandicaptenzorg, houdt Meike van gezelligheid en tijd doorbrengen met haar gezin, familie en vrienden.

“Ik was begin twintig toen we hoorden dat onze familie erfelijk belast is. Mijn oma had borst- en eierstokkanker, maar ook zussen van mijn oma en nichten van mijn moeder. Helaas heeft niet iedereen de ziekte overleefd. Zo’n 13 jaar geleden werd mijn moeder opgebeld door een nicht. Die had ook borstkanker en bleek na een test een BRCA2-genmutatie te hebben. Mijn moeder, toen begin vijftig, kwam in aanmerking om zicht te laten testen. Ook zij bleek erfelijk belast. Op dat moment heeft ze zonder twijfel de keus gemaakt om zich te laten opereren aan haar borsten. Hierin is mijn moeder een groot voorbeeld: niet te lang nadenken en gewoon doen! Ik en mijn oudere zus vonden het een heftig idee dat we vijftig procent kans hadden op de BRCA2-genmutatie. Wat betekent dat als we gendrager zouden zijn, we zestig tot tachtig procent kans zouden hebben op borstkanker. Toch was mijn eerste gedachte: ‘Ik ben nog jong, ik hoef daar nu nog niets mee’.”

Kinderwens

“Ik had een kinderwens en omdat ik bang was dat de kans om ziek te worden die wens zou beïnvloeden, heb ik me uiteindelijk laten informeren samen met mijn zus. Ik vond het een lastig idee om een zieke moeder te zijn dus ik wist zeker dat ik een borstoperatie met directe reconstructie met siliconen wilde als ik de BRCA2-genmutatie zou hebben. Voor mijn partner was dit nooit een issue, hij steunde me volledig. Ik wist alleen niet of ik eerst de operatie wilde ondergaan en daarna kinderen wilde of andersom. Rond mijn 24ste hebben mijn zus en ik ons uiteindelijk laten testen. We bleken allebei BRCA2 te hebben. Mijn man en ik besloten toen onze kinderwens naar voren te halen.

Mijn dochter en zoon zijn allebei geboren vóór mijn borstoperatie. Dat mijn kinderen ook vijftig procent kans hebben op BRCA2, vind ik geen fijn idee. Nu ik zelf kinderen heb merk ik dat ik over mijn dochter denk: ‘Als zij het maar niet heeft’. Daar stond ik van tevoren niet bij stil en heeft mijn kinderwens niet in de weg gestaan. Voor mijn kinderen ben ik wie ik ben en ik neem hen in mijn verhaal mee.”

"Mijn eerste gedachte was: ik ben nog jong, ik hoef daar nu nog niets mee."

Zekerheid

“Achteraf had ik misschien toch eerst geopereerd willen worden in plaats van onze kinderwens voorop te zetten. De operatie belemmert mijn huidige zwangerschap niet en elke controle en mammografie was toch weer spannend. De operatie gaf zekerheid. Ik ben blij dat ik en mijn zus samen dit proces konden delen. Ook mijn zus en mijn moeder hebben zich laten opereren aan hun borsten. Je weet van elkaar hoe het voelt en waar je het over hebt.”

Trots

“Ik ben heel blij met de keuzes die ik heb gemaakt, al deed de operatie me meer dan verwacht. Je bent gezond en wordt geopereerd. De pijn die daarop volgt in combinatie met het mentale gedeelte was niet fijn. We zijn een nuchtere familie. Niet klagen, maar we gaan ervoor. Tegelijk kreeg ik ook veel steun van mijn familie. Toch mist er een stukje vrouwelijkheid: door de siliconen is het gevoel uit mijn borsten weg, de vorm is anders. Dat had ik onderschat. Ik zie mijn borsten niet als borsten, ook al had ik een goede arts en is het mooi wat ze kunnen. De acceptatie is met de tijd gekomen, al is het soms nog lastig. Ik ben niet trots op mijn borsten, maar ik ben wel trots op de stap die ik heb gemaakt. Ik weet waarom ik het heb gedaan en zal het altijd zo doen. Het is wie ik ben, het hoort bij mij en bij onze familie.”

Een BRCA-mutatie is een foutje in het BRCA1- of BRCA2-gen dat de kans op onder meer borstkanker, eierstokkanker en prostaatkanker verhoogt. Meer informatie voor erfelijke aanleg voor borstkanker vind je op de website van Stichting Erfelijke Kanker Nederland.

 

Miriam
Verhaal

Geen borstreconstructies, wel tatoeages: "Dit hoort bij mij en wie ik ben"

Boezemverhaal: Miriam
Steun
Pagina

Steun ons

Draag je Borstkankervereniging Nederland een warm hart toe? En wil je ons steunen? Dat kan. We zijn met alle vormen van hulp enorm blij!