Geen borstreconstructies, wel tatoeages: "Dit hoort bij mij en wie ik ben"

De Week van de Boezem: een week waarin verschillende mensen met verschillende soorten borsten hun verhaal vertellen. Vandaag het boezemverhaal van Miriam (55 jaar). Miriam had een hormoongevoelige tumor in haar rechterborst met uitzaaiingen in de okselklieren. Uit voorzorg liet Miriam een aantal jaren later ook haar linkerborst verwijderen en besloot geen reconstructie te ondergaan. Ruim vijf jaar geleden interviewden we Miriam voor onze rubriek ‘De naakte waarheid’ in Blad B.

"Helaas heb ik ongeveer vier jaar geleden te horen gekregen dat ik uitzaaiingen heb. Mijn eierstokken zijn verwijderd, dus kwam ik plotsklaps in de overgang en ik ben gestart met een andere hormoonbehandeling. Enerzijds kwam dit als een verrassing want de klachten die ik had, had ik niet gelinkt aan uitzaaiingen. Anderzijds was het een opluchting: mijn primaire tumor was zo groot en ik had vervuilde klieren, dat ik niet anders had verwacht dat ik uitzaaiingen zou krijgen. En nu was het  moment daar. Mijn wereld stond dus weer helemaal op de kop."

De laatste keer dat…

"Wat betekende dit dan? Had ik nog één jaar, twee jaar? Dat laatste had ik begrepen van mijn arts maar wat ga je dan doen wanneer je nog twee jaar te leven hebt? Nu weet ik dat het langer is en probeer ik dat ook meer los te laten maar lastig is het wel. Ik heb geen lijst met allerlei grootse dingen die ik nog wil doen. Geen wereldreis of iets dergelijks. Wel hebben we een mooie vakantie gehad met ons gezin. Die ervaring heb ik dan maar weer en kan ik koesteren. Maar het drukt me ook wel met de neus op de feiten. Ik heb veel dingen gedaan waarvan ik dacht: ‘dit is de laatste keer dat ik….’ Bij het kopen van een dekbedovertrek bijvoorbeeld. Maar het brengt ook mooie, leuke en nieuwe dingen: ik ben aan het keramiek bakken gegaan. Hiervoor heb ik een bakoven aangeschaft en kan ik mijn creatieve kant weer wat tot uiting laten komen. Ik maak bewustere keuzes voor mijzelf. Een cursus die ik nu wil doen is interieurstyling. Natuurlijk is het wel kijken wat ik aan kan qua energie maar dat wat ik kan, doe ik nu!"

Eigen beeld in de spiegel

"Ik vind dit een lastige. Mijn besluit om geen borstreconstructies te doen en om een tatoeage te laten zetten zijn nog steeds keuzes waar ik volledig achter sta en nog steeds erg blij mee ben. Dit hoort bij mij en wie ik ben. Daar heb ik ook nooit over getwijfeld. Wat ik jammer vind is dat het afzien van reconstructies vaak niet wordt genoemd in de keuzes die vrouwen hebben. Het gaat vaak over de manier waarop reconstructie kan worden uitgevoerd in plaats van de keuze om geen extra operatie te laten uitvoeren, met alle risico’s van dien."

"Als je het hebt over zelfliefde is dat ook tijd en aandacht voor jezelf. En dat mag soms best ten koste gaan van anderen."

Blijvende veranderingen

"Toch ben ik niet altijd blij wanneer ik naar mijzelf kijk. Door het hele traject, nu met de uitgezaaide kanker, verwijderde eierstokken en de gewijzigde hormoonbehandeling kijk ik niet graag naar de onderste helft van mijzelf in de spiegel. Ik zie mijn buik en mijn lijf dat door de behandeling 20 kilo zwaarder is geworden. Mijn lijf en leven is zo veranderd in energie, voedselgevoeligheid, dagelijkse activiteiten, dat het ondoenlijk is gebleken om dit proces te keren.  Ik vind het ook jammer dat hier in het na-traject geen of weinig aandacht voor is: Er wordt wel gesproken over de mogelijkheden voor borstreconstructies maar niet of nauwelijks aan blijvende veranderingen aan je lichaam die indirect door je borstkanker komen."

Acceptatie

"Ik hoop van harte dat het me gaat lukken om mijn nieuwe lichaamsvorm ook qua gewicht te gaan accepteren. Ik probeer dit te doen door bijvoorbeeld te focussen op wat voor mij verder belangrijk is. Als je het hebt over zelfliefde is dat ook tijd en aandacht voor jezelf. En dat mag soms best ten koste gaan van anderen; ik neem hierin mijn eigen plek in. Doe iets nieuws of iets geks, koester je gezin en de mensen om je heen. Dat probeer ik in iedere dag mee te nemen, ik hoop dat ook aan anderen mee te geven. Dit kan ik doordat mijn man, kinderen, familie en vrienden mij hierin steunen. De omgeving is er voor mij en dat voelt als een warme deken!"

Lees hier Miriams verhaal in de 'Naakte Waarheid'