Kalkspatjes of calcificaties

Kalkspatjes of calcificaties zijn kleinere en grotere kalkophopingen in de borst, die zowel in de melkgangen als in de melkklieren kunnen voorkomen. Kalkspatjes kunnen goed- of kwaadaardig zijn. Meer dan 80% van de kalkspatjes blijkt na nader onderzoek goedaardig te zijn.

In de meeste gevallen kan je zelf of een arts bij lichamelijk onderzoek de kalkspatjes niet voelen. Een mammografie is in principe de manier om kalkspatjes te ontdekken. Vaak gebeurt dat tijdens het bevolkingsonderzoek borstkanker.

Als de radioloog het vermoeden heeft dat de kalkspatjes mogelijk kwaadaardig zijn, wordt verder onderzoek gedaan. Meestal wordt een echo gemaakt om te kijken of er een tumor of verdichting rondom de kalkspatjes zit. Als dat zo is, dan wordt er met behulp van een echografie een naaldbiopt genomen. In andere gevallen, als er geen afwijking te zien is op een echo maar wel op een mammogram, kan er een biopt genomen worden met behulp van mammografietechniek.

Ductaal carcinoom in situ (DCIS)

DCIS is een mogelijk voorstadium van borstkanker waarbij in de melkgangen onrustige afwijkende cellen gevonden worden, die nog niet door de wanden van de melkbuisjes heen groeien. Bij DCIS worden vaak fijnere kalkspatjes gevonden, maar er zijn ook vormen van DCIS zonder kalkspatjes. Lees hier meer over DCIS.

Oorzaken van kalkspatjes

Kalkspatjes die op een mammogram worden gezien, kunnen verschillende oorzaken hebben:

• (Slag)aderverkalking
• Littekens na een operatie
• Kalkneerslag na een bloeduitstorting
• Een chronische irritatie van de melkgangen (periductitis)
• Verkalking van kleine goedaardige cystes
• Verkalking van fibroadenoom (een goedaardige bindweefselknobbel)
• Woekerende bekledende cellen (epitheel) van melkgangen en melkklieren kunnen kleine beetjes kalk bevatten
• Restanten van afgestorven kankercellen kunnen kalkafzetting veroorzaken

De tekst gaat verder onder de banner.

Behandeling van kalkspatjes

Als de kalkspatjes goedaardig zijn, hoeft er geen behandeling plaats te vinden en volgt er ook geen verdere controle voor deze afwijking. Als er op basis van het mammogram een heel klein risico is op een kwaadaardige afwijking, dan kan een weefselonderzoek (meestal een biopsie) gedaan worden of na zes maanden opnieuw een mammografie om te kijken of de kalkspatjes veranderd zijn. Als een biopsie laat zien dat er sprake is van kwaadaardige tumorcellen, dan hangt de verdere behandeling af van de soort tumor en de gradatie ervan, net zoals bij iedere andere vorm van borstkanker.