Maria
Maria Koijck (54) hoorde vorig jaar dat ze borstkanker had. In het dagelijks leven is ze kunstenaar. Om het nieuws te verwerken, is ze haar verhaal gaan tekenen. Het maken van de tekeningen hielp niet alleen in de verwerking, maar ook om haar gevoel te delen met vrienden en familie.
“Vorig jaar in juli ging ik voor controle langs het ziekenhuis, omdat er iets verdachts in mijn borst was gezien bij het bevolkingsonderzoek. Ik was nergens bang voor. Ik was namelijk al een keer eerder onderzocht en toen bleken er cystes in mijn borst te zitten. Ik verwachtte niet veel bijzonders en was dan ook in m’n eentje naar het ziekenhuis gegaan. Maar deze controle ging anders dan de vorige keer. Er werden biopten genomen en echo’s gemaakt, daar schrok ik van.
Ik vroeg aan de arts wat er aan de hand was, het ging allemaal zo snel. Ze vertelde me dat ze zich veel zorgen maakte. Toen wist ik wel hoe laat het was. Er bleek iets in mijn borst te zitten wat er niet thuishoorde. Het voelde alsof ik betrapt werd, dat ik er bij was; ‘Nu ben ik aan de beurt’.
De wachttijd tussen de onderzoeken en de daadwerkelijke uitslag vond ik de engste periode. Ik wist dat er iets mis was, maar niet hoe erg het was. Bij het uitslaggesprek vertelde mijn arts dat er drie tumoren in mijn borst zaten. Hier schrok ik heel erg van. Ook zei de arts dat deze met een borstamputatie verwijderd konden worden. Ik was blij dat de tumoren weggehaald zouden worden. De operatie werd gepland – een volledige borstamputatie met een tissue expander.
'Toen ik te horen kreeg dat ik borstkanker had, wilde ik het hele proces toch kunnen vastleggen. Ik besloot tekeningen te maken'
Het gevoel dat ik had na de operatie, was een beetje te vergelijken met het weghalen van een splinter. Ik voelde vooral opluchting, die nare tumoren waren uit mijn lichaam. Een week na de operatie vertelde mijn arts dat ik helemaal schoon was en dat ik geen verdere behandelingen nodig had. Ik had de mazzel dat er verder niets nodig was, wat een opluchting!
In het dagelijks leven ben ik beeldend kunstenaar. Vóór de diagnose borstkanker was ik al een jaar moe, waardoor het me niet lukte om beelden te maken. Toen ik te horen kreeg dat ik borstkanker had, wilde ik het hele proces toch kunnen vastleggen. Ik besloot tekeningen te maken. Voor mezelf om mijn gedachten los te laten, maar ook voor anderen, zodat ze een beeld konden krijgen van hoe ik me voelde. Ik ging op zoek naar een alter ego en kwam uit op een haas. Ik was ‘het haasje’, zoals het spreekwoord zegt. Door gebruik te maken van het dier hoefde ik mezelf niet te tekenen. Ik hoefde me daarom geen zorgen te maken over hoe mooi het eruit zag. Ik wilde mijn gevoel delen en daar de focus op leggen.
'Door de tekeningen te delen, hoefde ik er niet veel woorden aan vuil te maken. Mensen begrepen mijn gevoel vaak onmiddellijk'
Het tekenen hielp mij enorm. Ik vind het prettig om iets te doen waarbij ik mijn gedachten helemaal kan laten gaan. Het tekenen gaf mij rust. Veel mensen vroegen zich af hoe het met me ging en ze wilden van alles weten, maar daar had ik simpelweg niet altijd zin in. Door de tekeningen te delen, begrepen de meeste mensen mijn gevoel vaak onmiddellijk en hoefde ik er niet veel woorden aan vuil te maken. Ze snapten mijn angst, verdriet, maar ook blijheid.
In veel afbeeldingen draagt het haasje een tas met zich mee. Ik noem het de ‘tietentas’. Dit staat symbool voor de ballast die ik op dat moment meesleepte. Hoe groter de tas, hoe meer ik met mee meenam. Soms was het groter dan het haasje, op andere momenten was het alleen een handtas.
Ik heb de tekeningen gebundeld in een boekje. Dit geef ik soms aan vrienden of kennissen die met borstkanker te maken hebben. Het boek is nog niet af, net als mijn verhaal. Mijn borstreconstructie is uitgesteld en staat voor later dit jaar in mijn agenda. Hier maak ik tegen die tijd ook een tekening bij, hopelijk met een heel klein tietentasje.”
Steun ons!
We steunen en inspireren vrouwen en mannen zoals jij door ervaringen van anderen te delen. Om dit te kunnen blijven doen, hebben we jouw financiële steun hard nodig!
