Peter
Toen Peter Boermans (60) een knobbeltje voelde in zijn borst, zeiden zijn collega’s dat het vast een cyste was. Borstkanker? Dat was niets voor mannen. Zijn vrouw belde echter meteen de huisarts. Gelukkig maar, want Peter bleek borstkanker te hebben. “Ik loop niet meer rond in mijn blote bast. Ik wil geen blikken trekken.”
“In eerste instantie dacht ik dat het niets was, dat knobbeltje naast mijn tepel. Mijn collega’s zeiden ook dat het gewoon een cyste was. Maar mijn tepel begon zeer te doen, alsof ik mijn huid ernstig had verbrand. Ik vertelde het mijn vrouw en liet haar de knobbel zien. Zij belde de huisarts die ons direct doorverwees naar het ziekenhuis. Vanaf dat moment zat ik in de medische molen van borstkanker.
Er werd eerst een foto gemaakt waarop de artsen al zagen dat het niet goed was. Er werd meteen een echo gemaakt en een punctie en biopt afgenomen. En inderdaad; het was borstkanker. Het ging allemaal heel snel. Alles was binnen vier weken geregeld.
‘Ik loop niet meer rond in mijn blote bast. Ik wil geen blikken trekken’
Ik heb tijdens de behandelingen geen klachten gehad, maar na de operatie hield ik veel vocht vast. Mijn borst werd daardoor knoerthard. Er is al een paar keer vocht uitgehaald, maar het blijft terugkomen. Ondanks behandelingen van de fysiotherapeut. Ik heb nu een speciaal vestje dat met een oedeem kussentje strak op mijn huid zit. Dat helpt wel, maar uiteindelijk wordt de plek weer hard en moet het vocht eruit gehaald worden. Ik klaag niet, ik ben allang blij dat het kussentje verlichting geeft.
‘Bij mij was het gewoon pure pech’
Borstkanker komt bij mannen niet zo vaak voor. Toch heb ik me er nooit vreemd over gevoeld. Het is een ziekte die je ook als man kan krijgen, daar heb je verder geen invloed op. Het enige wat ik nu niet meer doe, is rondlopen in mijn blote bast. Ook als wij als gezin naar het strand gaan, hou ik mijn t-shirt aan. Als ik uiteindelijk mijn borstcorrectie heb gehad, zal ik wel weer zonder shirt lopen. Maar voor nu wil ik geen blikken trekken.
Ook mijn omgeving vond het geen moment raar dat ik borstkanker had, ze vonden het vooral heel erg voor mij. Het viel me op dat veel mannen niet weten dat zij borstkanker kunnen krijgen. Vrouwen zijn wel op de hoogte. Ik wist vóór mijn diagnose wel dat mannen de ziekte kunnen krijgen, maar ik was nooit naar de dokter gegaan als mijn vrouw daar niet op had aangedrongen. Vaak is borstkanker bij mannen erfelijk bepaald, maar dat hoeft niet. Bij mij was het gewoon pure pech.
‘Met positiviteit win je de helft!’
Tijdens mijn behandelingen ben ik nooit bang geweest. Ik bleef positief. Mijn familie vond het veel erger. Mijn vrouw begon te huilen toen de diagnose kwam, ik bleef kalm. Op een of andere manier wist ik dat het goed zou komen. Ik dacht bij mezelf: ‘De wereld vergaat niet, we gaan er tegen aan! Dan kan ik dit afsluiten.’ Je moet niet meteen denken dat je dood gaat. Natuurlijk had alles fout kunnen gaan, maar als je positief de behandelingen in gaat werkt dat beter. En bovendien hielp het mijn vrouw enorm, ook zij bleef rustig omdat ik zo kalm was.
Het gaat nu heel goed met me. Ik heb lang last van dat vocht gehad, dat voelde als een soort plaat in mijn borst. Zeker als het warm was begon dat enorm te irriteren. Dat heb ik nu niet meer. Met mijn gezin gaat het ook goed, we steunen elkaar. We blijven samen positief. Dat zou ik anderen graag willen meegeven, met positiviteit win je de helft. En als je een knobbel voelt, of je nou man of vrouw bent, ga naar de huisarts!”
Meer informatie
Een man met borstkanker is reden voor een verwijzing naar de klinisch geneticus, om te onderzoeken of er sprake is van erfelijke aanleg voor kanker. Meer informatie bit.ly/Verwijscriteria.
Wil je meer weten over borstkanker bij mannen? Lees hier verder.
Steun ons!
We steunen en inspireren vrouwen (en mannen) zoals jij door ervaringen van anderen te delen. Om dit te kunnen blijven doen, hebben we jouw financiële steun hard nodig!
