Zij aan zij (aan zij, aan zij): Jessica werd 3 vriendinnen rijker

Toen Jessica eind december 2017 een knikker in haar borst voelde, wist ze het eigenlijk al. “Ik weet hoe mijn lijf aanvoelt. Dit was er eerder niet. Dus toen ik in januari met een knoop in mijn maag naar het ziekenhuis ging, zat de uitslag al in mijn hoofd. Het duurde even, maar ik had helaas gelijk: borstkanker.”

Anderhalf jaar van behandelingen volgden. Chemo en uiteindelijk toch nog een amputatie. En later nog een borstreconstructie.

Groot pluspunt

Die anderhalf jaar – ook al zijn ze nu al ruim vijf jaar voorbij – vergeet je niet zomaar. Jessica: “Je kunt al die tijd niet ‘gewoon’ je leven leven, zoals je dat gewend was. Je bent overgeleverd aan een regime van steeds naar dat ziekenhuis voor je chemobehandeling, je een week belabberd voelen, een week wat opkrabbelen en dan moet je alwéér. En je moet het zélf doen hè. Maar wat ik vooraf niet bedacht had, was dat ik tijdens die behandelingen vrouwen ontmoette die me dierbaar werden. Door mijn ziekte kreeg ik er drie vriendinnen bij. Ik hoefde hen niets uit te leggen, want zij maakten mee wat ik ook meemaakte. Die vriendschap, dat is het grote pluspunt dat ik uit die tijd over heb gehouden.”

Samen zijn helpt

“We werden natuurlijk niet altijd alle vier op hetzelfde moment behandeld, maar we spraken met elkaar, planden leuke avondjes samen en gingen ook geregeld samen lunchen of iets drinken. We deelden onze verhalen, steunden elkaar en hadden vaak de grootste lol”, vertelt Cynthia, één van de vier. “En nog steeds! Laatst moest ik weer voor controle, en Jessica ook. Dat helpt écht, dat je daar dan samen bent!”